Nur Kocaeli'de işe başlamıştı. Henüz yeni...
"Akşama ne yicaz arşkım?" sual ve yanıtlarımızın sorumluluğunu üstlenmem gerekiyordu. Öyle hissetmiştim... Akşamları İzmit'ten İstanbul'a gelirken yemek yapmışsam sıcak tutmaya çalışırdım. "Yola çıktım" diye haber geldiğinde ise eve gelmesine 2 saat var diye dertlenirdim...
"2 saat daha aç kalacak..."
Şimdi ne yiyor, ne içiyor bilmiyorum. Kaç gündür kahvaltı yapmıyorum mesela... annem üzülüyor. Bilse Nurum, o da çok üzülürdü.
Bak bunlar hep dert işte... öyle genel geçer bir şey değil...
Dayanamıyorum... Çok doluyum ve çok güçsüzüm. Yazmak istedim.
Comments