Diyorlar ki burada yazmak sana da yük, ona da yük.
Ne kadar nefret edersen et burayı okurmuşsun. Hiç Sanmıyorum ama yalan yok; sanki okuyorsun diye de yazıyordum bir yandan. Belki çığlığımı, çaresizliğimi, acizliğimi görür beni anlarsın diye... Minicik bir ihtimal... Eskiden anlardın çünkü. Artık eski sen değilsin bunu kabul etmem lazım.
Ve o ihtimalle gelip buraları okuyorsan dahi benden kaçarcasına ve tüm kapıları kaparcasına gittiğini inkar etmemeliyim artık. Benden kurtulurcasına gitmiş olmasaydın aramızda mesafeler erir, yüreğimizi bir ederdik biz. Ben bizi bilirim; üstesinden gelemeyeceğimiz şey yoktu bizim. Ama ben artık bu yokluğunla geçen zamanın üstesinden gelemeyecek kadar yorgunum.
Tarihimiz boyunca seni kırdığım her bir an, her damla göz yaşın için Rabbim benim ömrümden alsın diye dualar ettim, ediyorum ve etmeye devam edeceğim.
Yazacaksam, sadece kendime yazacağım. Kendime geleceğim, kendimi anlayıp affedebileceğim yerlerde yazacağım her şeyi. Artık bizimle ilgili hiçbir şeyin senin umurunda olmadığını hatırlayarak... Bir ihtimal dahi olsa burada hiçbir cümleyi sana yük etmeyeceğim. Benden nasıl kurtulmak istediğinin omuzlarımdaki ağırlığına dayanarak.
Gözün aydın sevdiğim; buradan da gidiyorum.
Benim aklım, fikrim, kalbim ve ruhum hâlâ sende, lütfen ama lütfen "İyi Bak" Kendine. Seni bu dünyadaki herkesten ve her şeyden çok sevdim. Yaşadığımız her an için söylediğim "iyi ki" leri kalbimde saklayacağım. Andıkça her şeye rağmen "İyi ki ulan iyi ki!" diyeceğim. Öptüm avuç içlerinden. Hoşça kal...
Kommentare