Diyorlar ki burada yazmak sana da yük, ona da yük. Ne kadar nefret edersen et burayı okurmuşsun. Hiç Sanmıyorum ama yalan yok; sanki...

Yaşamanın bedeli en az sevmenin bedeli kadar ağır Muhsin. Sen ki çok güzel seven bir adamdın. Sessiz, sakin, usul usul ve uzaktan......

Bir gün daha geçti. Bir gün daha uzaklaştı benden. Bir gün daha geçecek ve aynı şey olacak. Bir gün daha silecek beni hayatından. Bir gün...

Buradan ayrılmadan önce son şarkılardan... Ulan artık şarkılar da çok eksik... Safranbolu'ya gidecektik. Tokatlı Kanyonunda gezdirecektim...

Mayıs 2018 de doğdu bu blog. Sevdiğimle Halkalı'daki evinde "Belki"lerle yeşerttiğimiz, heveslerimizle kurduğumuz bloga veda vakti geldi....

Saat 00:21 Son yazıma başlamak için bu saati bekledim. Yeni gün... Melek yüzlü güzel gözlüme mis gibi bir gün olsun... Yazım kurallarına...

Söyleyecek hiçbir şey kalmamış gibi hissediyorum. Uyuştursun diye her fırsatta yazmaya çalışıyorum içimi dökmek için. Giderek...

Beni sakın affetme. Sen beni her sevdiğini söylediğinde yüreği bayram yerine dönen bir çocuk kılan o kadın değilsin. Sen zaten çıkıp...

Yalvarıyorum sana, sen hep gülümse… Bu dünyada senin gülüşünden başka daha güzel bir şey yok. Beni unut, bunu unutma! Ben bunları hak...

Hastanın istek kağıdı geldi whatsapptan. Provizyonu aldım. Maliyeti düştüm, kalana baktım; 75 TL kazandım o provizyondan. Bir gün...

Aslında bu sabah çay demlerken başladım bu yazıyı yazmaya. Mutfaktan balkona çıkarken sanki orada oturup beni bekliyor sevdiğim kadın,...

Yazdığım "12 Mektup" hikayem kitap olacaktı, hayal oldu. Tıpkı daha önceden kaleme aldığım ve yazılarımdan bir sürü cümleyle doldurduğum...

Benden nefret et sevdiğim. Çünkü nefret sevmemekten daha delikanlı bir his. Senden nefret ediyorum. Çünkü bir tek sevmekle eş düşüyor...

Her yerden gidiyor iki gözümün Nuru... Ah diyorum sadece... Sadece ah! Söyleyecek binlerce cümlem var. Tarifsiz bir acı ile birlikte......

117 milyon saniye sonra ilk kez… Ağzımdan çıkan “Seni seviyorum.” havada asılı kaldı. Bir zavallı gibi ağlaya ağlaya ondan sesini...

Nasıl olayım Cemal, Hiçbir şey aynı değil. Maltepe sahil, Marmaray, İstanbul… Kediler sanki artık kedi değil. Cenneti yaşadığım o rüya...

Tutamadığım sözler ve yeminlerim var ikimiz için. Yerine ah’lar kaldı sevdiğim… Arafın etrafında tek doğru, Sensizlik… Yani kimsesizlik…...

Nur Kocaeli'de işe başlamıştı. Henüz yeni... "Akşama ne yicaz arşkım?" sual ve yanıtlarımızın sorumluluğunu üstlenmem gerekiyordu. Öyle...

Bugün yağmur altında yine sevdiğim bir sokakta yürüdüm... Eve gelene kadar da yolu uzattım. Her adımımda yere serilmeyişime şaşırdım....